Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Duo Reges: constructio interrete. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit?

Reguli reiciendam;
Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?
Bork
Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem?
At enim sequor utilitatem.
Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.
Bork
Quam si explicavisset, non tam haesitaret.
  1. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.
  2. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni;
  3. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.
Stoici restant, ei quidem non unam aliquam aut alteram rem a
nobis, sed totam ad se nostram philosophiam transtulerunt;

Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec
quaesita voluptate.

Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Certe non potest. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus.

Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti.

Aliud est enim poëtarum more verba fundere, aliud ea, quae dicas, ratione et arte distinguere.